اولین هت‌تریک تیری آنری برای آرسنال

تنها سرخیو آگوئرو، آلن شیرر و رابی فاولر آمار بهتری از تیری آنری در تعداد هت‌تریک‌ های لیگ برتر دارند. با این حال، شاید کمی عجیب باشد که بدانید اسطوره آرسنال برای ثبت اولین هت‌تریک خود ۵۰ بازی انتظار کشید.

استعداد و درخشش او خیلی زود واضح شد. آنری پس از پیوستن دوباره به آرسن ونگر، سرمربی‌ای که اولین بازی حرفه‌ای او را در موناکو رقم زد، جانشین نیکولاس آنلکا شد که به رئال مادرید پیوسته بود.

آرسنال برای خرید این بازیکن ۱۱ میلیون پوند هزینه کرد که در آن زمان رکورد این باشگاه بود. او دوران ناموفقی را در یوونتوس پشت سر گذاشته بود و حالا قرار بود در جناحین توپ بزند. با اینکه این رقم در سال ۱۹۹۹ قابل توجه بود، اما کمتر از نصف مبلغی بود که آرسنال برای هم‌تیمی آنری در تیم ملی فرانسه از رئال مادرید دریافت کرده بود.

اما به سرعت مشخص شد که خرید گران ‌قیمت توپچی‌ها در واقع غنیمت بزرگی بوده است. در حالی که آنلکا در پایتخت اسپانیا عملکرد درخشانی نداشت، آنری در لندن به راحتی درخشید و در فصل اول حضورش ۲۶ گل در تمامی رقابت‌ها به ثمر رساند که ۷ گل بیشتر از تعداد گل‌های آنلکا پیش از انتقال جنجالی‌اش بود.

فصل ۱۹۹۹/۰۰ با جام خالی برای آرسنال به پایان رسید. آن‌ها ۱۸ امتیاز با منچستریونایتد تحت هدایت باصلابت سر الکس فرگوسن فاصله داشتند، اما بلافاصله مشخص شد که توپچی‌ها گلزن بزرگی را در اختیار دارند که می‌تواند آن‌ها را در سال‌های آینده به موفقیت برساند.

آنری سابقه قهرمانی در لیگ یک فرانسه، عنوان بهترین بازیکن جوان فوتبال فرانسه در سال ۱۹۹۶ و آقای گلی فرانسه در قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۸ را داشت. برای باز کردن حساب گل‌هایش در آرسنال ۹ بازی طول کشید، اما از آن نقطه به بعد، او واقعاً در حد و اندازه‌های چنین بازیکنی به میدان رفت.

دومین فصل حضور آنری در آرسنال هم تقریباً شبیه به اولی بود. او باز هم با ۱۷ گل، آقای گل این تیم در لیگ برتر شد و توپچی‌ها با کسب امتیازاتی در محدوده ۷۰، نایب قهرمان شدند.

هنوز خبری از جام نبود، اما حسرت قهرمانی تلخ و نزدیک بود. سال اول با شکست در ضربات پنالتی مقابل گالاتاسارای در فینال جام یوفا به پایان رسید و سال دوم هم با شکست مقابل لیورپول در فینال جام حذفی با دو گل دیرهنگام مایکل اوون، کام همه تلخ شد.

البته بقیه ماجرا به تاریخ پیوست: آنری در تمامی هفت فصل حضورش در آرسنال، آقای گل تیم بود و رکورد غیرقابل دسترس ۲۲۸ گل (۱۷۵ گل در لیگ برتر) را به جا گذاشت.

او مهره‌ای تأثیرگذار بود که در فصل ۲۰۰۱/۰۲ به سلطنت منچستر یونایتد در لیگ پایان داد و دو سال بعد به عنوان عضوی از تیم شکست‌ناپذیر آرسنال، درخشش بیشتری داشت. دو قهرمانی متوالی در جام حذفی در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ هم دستاوردهای دیگر او در این دوران بودند.

حالا دیگه همه‌مون تصویر رو واضح می‌بینیم و داستان رو خوب می‌دونیم. آمار و دستاوردهای آنری هر وقت لقب بهترین مهاجم تاریخ لیگ یا عضویت در تالار مشاهیر یا هر جایزه دیگه‌ای بهش تعلق می‌گیره، مثل یه جور شعار دائمی تکرار می‌شن.

ولی اون چیزی که واقعاً نشان از ثبات خیره‌کننده‌ای داره که باعث شد تا لقب اسطوره به این بازیکن فرانسوی تعلق بگیره، زدن ۴۸ گل توی اون دو فصل بدون جام هست. اما اگه بخواهیم اولین بازی رو انتخاب کنیم که نشون بده آنری فقط یه گلزن قهار نبوده، بلکه یه بازیکن واقعاً استثنایی بوده، یکی از اونایی که دوست داریم بعداً با حسرت برای نوه‌هامون تعریف کنیم، انتخابش سخته، اما می‌شه اولین هت‌تریکش برای آرسنال توی برد ۶-۱ مقابل لستر سیتی توی نیمه‌های فصل ۲۰۰۰/۰۱ رو فراموش نکرد.

این بازی فقط نمایش‌دهنده بهترین‌های فردی آنری نیست، بلکه همزمان نشون می‌ده که چطور او قلب تپنده تیمی بوده که بعداً دیگه نمی‌شد جلوش مقاومت کرد – با پاتریک ویرا و رابرت پیِرس هموطن‌هاش که توی خط میانی جادو می‌کردند. اینجا یه نگاه اولیه به هماهنگی بین این بازیکنان داریم.

با اون نمایشی که آرسنال ارائه می‌داد، باور کردنش سخته که شاگردان ونگر وقتی در باکسینگ دی سال ۲۰۰۰ میزبان روباه‌های پیتر تیلور در هایبوری بودند، تحت فشار قرار داشتند. فقط سه روز قبل در لیورپول ۴-۰ شکست خورده بودند و کسب امتیاز در تنها پنج بازی از هفت بازی آخر، آن‌ها را از کورس قهرمانی خارج کرده بود.

۳۰ دقیقه طول کشید تا آرسنال قفل دروازه را باز کند، در حالی که آده آکین‌بی در دقایق ابتدایی نیمه دوم لستر را به بازی برگرداند، اما با درخشش آنری این بازی به یک نمایش یک‌طرفه تبدیل شد.

شماره ۱۴ نمادین بازی را با یک والی تماشایی روی کرنر از بیرون محوطه جریمه آغاز کرد. تماشای توپی که از کنار تیم فلوورز به تور می‌رود، در ادامه بعدازظهر برای دروازه‌بان لستر به یک اتفاق تکراری تبدیل شد.

سپس آنری در دقیقه ۵۰ با یک پاس چیپ ماهرانه، ویرا را صاحب توپ کرد. هافبک فرانسوی با یک لمس توپ را کنترل کرد، با لمس بعدی آن را از دستان فلوورز دور کرد و در نهایت با ضربه سوم توپ را به تور چسباند.

آرسنال برتری خود را دو برابر کرد، اما خوشحالی‌شان دوام زیادی نداشت و آکین‌بی دوباره فاصله را کم کرد. این بار هم نوبت آنری بود که خیال هم‌تیمی‌هایش را راحت کند. او توپ بلند لی دیکسون را کنترل کرد و به قول گزارشگر بازی، مت الیت را مثل آب خوردن رد کرد و سپس بی‌رحمانه توپ را از بین پاهای دروازه‌بان عبور داد.

بعد از این گل دیگر کار از کار لستر گذشته بود و توپچی‌ها با نمایشی تماشایی که حتی از ساندویچ‌های خوشمزه کریسمس دلچسب‌تر بود، هواداران حاضر در هایبوری را به وجد آوردند.

ونگر با تعویض‌های اشلی کول، نلسون ویواس و فردی لیونبرگ در دقایق پایانی پیچ را سفت‌تر کرد. لیونبرگ چند ثانیه پس از ورود به زمین، روی ریباند، گل چهارم آرسنال را به ثمر رساند و پاس عمقی ویواس هم فرصت هت‌تریک کردن را برای آنری مهیا کرد.

در حالی که مدافعین بلند قامت لستر روی خط آفساید خواب بودند، آنری بی‌دفاع و با کلی فضا توپ را تحویل گرفت و تنها مانع پیش رویش تیم فلوورز بود.

گزارشگر بازی گفت: "بیچاره تیم فلوورز! هیچ شانسی مقابل آنری نداشت." همین هشت کلمه همه چیز رو شرح میده، اما باز هم گل را ببینید!

آنری در دقیقه ۸۲ هت‌تریکش را کامل کرد، اما هنوز تمام نشده بود.

در وقت‌های تلف شده، بازیکنان آرسنال برای زدن گل ششم با سرعت به سمت دروازه هجوم می‌بردند و آنری هم که توپ را از جناح راست گرفته بود، خوشحال بود که به آن‌ها کمک کند. او به جلو هجوم برد و یک سانتر فوق‌العاده از روی محوطه شش قدم فرستاد تا تونی آدامز دوازدهمین و آخرین گل خود در لیگ برتر را به ثمر برساند.

آرسنال لستر را تحقیر کرد و آنری در این نمایش یک‌طرفه ستاره میدان بود. او نه تنها اولین هت‌تریک خود را به ثمر رساند، بلکه به‌طور مستقیم در پنج گل از شش گل تیمش نقش داشت.

این صحنه‌ها در سال‌های آینده برای هواداران آرسنال عادی شدند!