به یاد روزی که برکمپ یکی از بهترین هت‌تریک‌های تاریخ را به ثمر رساند

دنیس برکمپ، اسطوره آرسنال، شاید فوتبالیستی کمال‌گرا بود، اما در کم‌حرفی هم استاد داشت.

هنگامی که از او در مورد عملکردش مقابل لستر در آگوست ۱۹۹۷ سوال شد، برکمپ گفت: ''وقتی به آن بازی نگاه می‌کنم، یک بازی کاملاً انگلیسی بود، با تماشاچیانی که به زمین نزدیک بودند.''

''در آن زمان، در تیم واقعاً احساس راحتی می‌کردم. بنابراین اعتماد به نفس انجام کارهای خوب را داشتم و بله، فقط از فرصت‌هایم استفاده کردم، کاری که همیشه در طول دوران حرفه‌ای‌ام انجام می‌دادم.''

این حرف برکمپ مثل این بود که میکل‌آنژ سقف کلیسای سیستین را با نقاشی‌های کودکانه دخترش روی یخچال مقایسه کند! در یک عصر تابستانی در منطقه شرق میدلندز، برکمپ باشکوه‌ترین هت‌تریک تاریخ لیگ برتر را به ثمر رساند (به‌نظر بسیاری از کارشناسان).

هر سه گل او توسط برنامه‌ی «MOTD» به عنوان نامزدهای بهترین گل ماه انتخاب شدند. این رقابت توسط گل سوم برکمپ برنده شد، گلی که بعداً توسط ونگر به عنوان زیباترین گل دوران حرفه‌ای او توصیف شد.

این بازیکن ملی‌پوش هلندی پیش‌تر در هایبری تأثیر قابل توجهی گذاشته بود. او که در سال ۱۹۹۵ توسط بروس ریوچ به خدمت گرفته شد، هم‌تیمی‌هایش برای سر به سر گذاشتن او، با حالت تمسخر در زمین تمرین جلوی پایش خم می‌شدند و می‌گفتند: ''ما لیاقت نداریم.''

با آمدن ونگر و درخشش هفتگی برکمپ، دیگر خبری از تمسخر نبود. ایان رایت، مردی که به اغراق‌های کودکانه‌اش معروف است، برکمپ را «بهترین خرید تاریخ آرسنال» توصیف کرد. در این مورد، کاملاً حرف درستی زد.

تا سال ۱۹۹۷، آرسنال به طور فزاینده‌ای احساس می‌کرد که در موقعیتی قرار دارد که بتواند منچستر یونایتد قدرتمند را برای کسب جام به چالش بکشد. اما لستر سیتی حریف آسانی نبود.

به نقل از یک جمله‌ی قدیمی برایان کلاف، قهرمانی لیگ در اولدترافورد یا آنفیلد به دست نمی‌آید. آن‌ها در مکان‌هایی مثل فیلبرت استریت به دست می‌آیند، جایی که هواداران فضایی پر از وحشت ایجاد می‌کنند و حریف کاملاً راضی است که شما را از زمین بیرون کند.

تیم مارتین اونیل هرگز اوباش به تمام معنا نبود، اما ترکیبی که مت الیوت، نیل لنون، رابی سَوِج و یک امیل هسکی جوان را در خود داشت، هرگز حریفانی دست و پا بسته نبودند. سرسختی آن‌ها باعث شد شاهکار برکمپ حتی چشمگیرتر شود.

درخشش او از دقیقه‌ی ۹ آغاز شد. مارک اوورمارس، بازیکنی که بعداً از بهترین فصل دوران حرفه‌ای خود لذت می‌برد، با بی‌خیالی کرنری را به سمت هموطنش چرخاند.

برکمپ در کودکی شیفته‌ی زوایا و اشکال بود و در اینجا از آن مهارت‌ها به طور کامل استفاده کرد. او با یک ضربه، مسیر توپ را تنظیم کرد و سپس با ضربه‌ای غیرقابل مهار، آن را به گوشه‌ی بالای دروازه فرستاد.

کیسی کلر، دروازه‌بان لستر، بی‌حرکت ایستاده بود، گویی سوژه‌ی یک کلاس طراحی از روی مدل زنده است. در حالی که آدم‌های عادی آن را بهترین گل دوران حرفه‌ای خود توصیف می‌کردند، برکمپ تازه گرم می‌شد.

آرسنال برای بقیه‌ی نیمه حریف را در فاصله‌ای دور نگه داشت، که یادآور تحقیر رابی سَوِج توسط تیری آنری در جام جهانی ۲۰۱۴ بود. آن‌ها که باروتشان را برای موقعیت مناسب نگه داشته بودند، گل دوم برکمپ نمونه‌ای از نحوه‌ی آمیختن قوّت فیزیکی با زیبایی توسط آرسنالِ دورانِ اولیه‌ی ونگر بود، روشی که کارآمدی فوق‌العاده‌ای داشت.

ری پارلور پاس بلندی برای پاتریک ویرا فرستاد که چنان در حال هجوم بود که هیچ‌کس از بازیکنان لستر حتی به او نزدیک هم نبود.

او پاس را برای برکمپ در منطقه‌ی مرکزی فرستاد، که با دریبل زدن از کنار استیو والش، کاپیتان لستر، با او مثل یک مانع تمرینی رفتار کرد.

در مقابل کلر که به سرعت به سمت او حمله‌ور می‌شد، برکمپ توپ را محکم از میان پاهای او رد کرد و با چرخش توپ در هوا به تعقیب آن دوید تا اینکه توپ به درون دروازه‌ی خالی غلتید.

اگر بخواهیم خودمان را بی‌خیال نشان دهیم، حتی می‌توانیم آن را یک گل کلاسیک برای یک مهاجم بنامیم، اما حرکت و دقتی که او به کار برد خیلی فراتر از توانایی‌های اکثر بازیکنان بود.

لستری که برای بیشتر بازی در فشار بود، به طرز غیرقابل باوری در اواخر بازی با گل‌های هسکی و الیوت بازی را به تساوی کشاند.

فیلبرت استریت، استادیوم قدیمی به سبک ساب‌بوتو، با پیش‌بینی اینکه می‌تواند به مهمانان نامدارشان ضربه‌ی سختی بزند، غوغا به پا شده بود، اما آن‌ها برکمپ را دست‌کم گرفته بودند.

دیوید پلات با پاس تیزهوشانه‌ای توپ را به او رساند. مرد هلندی با سه لمس توپ که در تاریخ باشگاه فوتبال آرسنال جاودانه شد، کارش را شروع کرد.

اول، او پاس بلند را کنترل کرد و الیوت را به سمت خود کشاند. لمس بعدی او برای ضربه زدن به توپ به پشت مدافع مستقیمش بود و الیوت را با تمام انتخاب‌های زندگی‌اش که او را به آن لحظه رسانده بود، تنها گذاشت.

در نهایت، با به هم ریختگی خط دفاعی لستر، برکمپ توپ را با ضربه‌ای نرم از کنار کلر درمانده رد کرد تا هت‌تریک خود را کامل کند. با کم شدن محسوس شور و هیجان تماشاگران خانگی، قهرمان آرسنال مورد تشویق هم‌تیمی‌هایش قرار گرفت. هرگز چنین تجلیلی به این اندازه شایسته نبود.

به طرز باورنکردنی لستر در نهایت بازی را مساوی کرد، زیرا والش با گلی در دقیقه‌ی ۹۵ کمی رستگاری به دست آورد. اما شب به کام برکمپ بود.

سیمون کوپر، روزنامه‌نگار، زمانی گفت: ''برکمپ اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰، دوران پختگی او، یک «فوتبالیست لحظه‌ای» بود. او گاهی اوقات بازی وحشتناکی انجام می‌داد، اما کاری می‌کرد که هیچ فوتبالیستی قبلاً انجام نداده بود… انگار می‌توانست دنیای دیگری را ببیند.''

این جمله هرگز به اندازه‌ی یک عصر تابستانی در فیلبرت استریت صحت نداشته است.