صعود رایا از ساوتپورت به لیگ قهرمانان

وقتی رشادت‌های دیدنی داوید رایا در ضربات پنالتی، صعود ما به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان را قطعی کرد، غروری پنهان در شهر ساحلی آرام ساوتپورت احساس می‌شد.

ساوتپورت که در مرسی‌ساید واقع شده (هرچند مردم محلی ترجیح می‌دهند آن را لانکشایر بنامند)، با باشگاه‌هایی احاطه شده که جایگاه بالاتری در هرم فوتبال انگلیس دارند. لیورپول، منچسترسیتی، منچستریونایتد، اورتون، برنلی، پرستون و بلکبرن همگی در فاصله‌ی کمتر از یک ساعت رانندگی قرار دارند.

بنابراین، شاید ساوتپورت ایستگاه بعیدی در مسیر رسیدن داوید به افتخار اروپایی به نظر برسد، اما همانطور که نتایج اخیر لیگ دسته دو شمال نشان داده است، با اضافه شدن "چند مدافع مرکزیِ خوب" به صورت قرضی که موفق به ثبت چهار کلین‌شیت شده‌اند، "اینکه در این سطح اگر بتوانید یک یا دو بازیکن را از سطح بالاتر بیاورید که کمی بهتر هستند، چه تأثیر مثبتی می‌تواند داشته باشد."

این صحبت‌های راب اوروین، مدیر رسانه‌ی ساوتپورت است که می‌تواند حضور قرضی داوید رایا از بلکبرن در سال ۲۰۱۴ را به یاد بیاورد.

راب با اشاره به مهارهای داوید رایا مقابل پورتو گفت: "او واقعاً عملکرد خوبی داشت، نه؟ ما از زمانی که با ما بود، هنوز او را دنبال می‌کنیم. او فقط در ۲۴ بازی برای ما به میدان رفت، اما تأثیر فوق‌العاده‌ای گذاشت، بنابراین ما همچنان او را در تمام مراحل دنبال می‌کنیم. دیدن این صحنه لذت‌بخش است."

"او به صورت قرضی از بلکبرن آمده بود و خیلی جوان بود. راستش را بخواهید، شروع چندان خوبی نداشت. اولین بازیش باخت ۳-۰ مقابل مکلسفیلد بود و ما فکر کردیم 'وای خدای من!' انگار قرار نبود کاری از پیش ببرد! اما کم‌کم جا افتاد، او یک پسر جوان بود و واقعاً درخشان ظاهر شد.

چیزی که او را در صدر لیست همه قرار داد، عملکرد فوق‌العاده‌اش در جام حذفی بود. او وارد تیم شد و این چیزی است که مردم به یاد می‌آورند، بازی‌های لیگ را به خاطر نمی‌آورند. شروع درخشانی نداشت چون ابتدا پنج گل خورد، بعد سه گل، اما به محض اینکه جا افتاد، به شرایط عادت کرد.

مسیر درخشان او با یک تساوی بدون گل در یک بازی خارج از خانه مقابل داگنهام شروع شد، که آن زمان در لیگ دسته پایین انگلیس بازی می‌کرد. از همانجا بود که او وارد این مسیر فوق‌العاده شد و عملکردی کاملاً درخشان از خود به جا گذاشت.

او مقابل دربی کانتی نام خودش را مطرح کرد. ما در مرحله سوم جام حذفی با آن‌ها بازی داشتیم و در آنجا بود که به شهرت رسید. به خاطر عملکردش در جام حذفی، در نهایت همه او را تحسین می‌کردند."

تاریخ بازی دور سوم جام حذفی که در آن رایا عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود نشان داد، ۳ ژانویه‌ ۲۰۱۵ در ورزشگاه پراید پارک بود. با وجود درخشش رایا، ساوتپورت با یک پنالتی از کریس مارتین در دقیقه‌ی ۹۳ بازی را واگذار کرد.

اگر ساوتپورت می‌توانست در خانه به تساوی برسد و بازی به بازی تکراری کشیده شود، باشگاه اصلی رایا یعنی بلکبرن به شوخی گفته بود که او به دلیل نزدیک شدن به پایان دوره‌ی قرض نمی‌تواند در بازی برگشت بازی کند.

راب گفت: "واقعاً بامزه بود، آن‌ها فقط ما را دست می‌انداختند." "آن بازی در دربی او را به اوج رساند. بازی از تلویزیون پخش شد و او باید هشت یا نه سیو عالی انجام داده باشد و تقریباً پنالتی را هم مهار کرد.

چشمانش پر از اشک شده بود. همه او را به خاطر بازی قهرمانانه‌اش تشویق می‌کردند. آن شب بازی در برنامه‌ی مهم "مچ آف دِ دی" پخش شد و همه از او تعریف و تمجید می‌کردند. همان یک بازی مقابل دربی، جایی که همه او را به صورت ملی دیدند، سکوی پرتاب او شد. شما همیشه بازیکنانی که فقط ۲۴ بازی انجام داده‌اند را به یاد نمی‌آورید، اما او قطعاً در خاطره‌ی ما درخشیده است."

قطعاً داوید در نه سال گذشته راه درازی را طی کرده است، به دروازه‌بان اصلی برنتفورد در مسیر صعودشان از چمپیونشیپ به لیگ برتر تبدیل شده است و نقش مهمی در داشتن بهترین خط دفاعی لیگ برتر در این فصل داشته است.

اما او همچنان فروتن باقی مانده و هرگز فراموش نمی‌کند که از کجا آمده است.

راب به یاد می‌آورد: ''او پسر نسبتاً آرامی بود، بسیار متواضع. اگر مصاحبه‌هایش را بخوانید، او همیشه می‌گوید که دوران حضورش در ساوتپورت بود که او را به عنوان یک فوتبالیست شکل داد، چون متوجه شد که باید همه کارها را خودش انجام دهد. اینطور نیست که در لیگ برتر همه چیز برای بازیکنان آماده باشد. اینجا، خودتان باید لباس‌هایتان را بردارید، شورت‌تان را بردارید و همه چیز را خودتان انجام دهید - کاملاً متفاوت است. او در مورد این موضوع بسیار فروتن است و می‌گوید که آن دوران باعث شد او بفهمد که برای رسیدن به قله باید مبارزه کند و بدیهی است که او این کار را انجام داده است.

بلکبرن قبل از اینکه به ما بیاید، او را بازی نمی‌داد، اما بعد از اینکه با ما بود، او کار فوق‌العاده‌ای انجام داد که بعد از آن آن‌ها شروع به بازی دادن او به طور منظم کردند. از آن زمان او به برنتفورد رفت و بقیه‌اش هم تاریخ است. دنبال کردن او عالی بوده است.''

البته هواداران آرسنال در این فصل به مهارت داوید در پخش توپ عادت کرده‌اند، او با خونسردی و دقت بالا زیر فشار از عقب بازی را آغاز می‌کند، اما این معمولاً تکنیکی نیست که در سطوح پایین‌تر هرم فوتبال به خوبی جواب دهد!

راب گفت: "به نظر می‌رسد او می‌تواند خیلی سریع توپ را بیرون بیاورد و بازیکن در حال حرکت را ببیند، اما در سطح ما فکر نمی‌کنم همیشه این کار خوبی باشد، زیرا آن‌ها همیشه با توپ کار درستی را انجام نمی‌دهند." "برای او سخت بود، چون از بلکبرن به لیگ کنفرانس آمده بود و این تفاوت بزرگی است. وقتی فوتبال لیگ برتر را تماشا می‌کنم و می‌بینم که همه شما توپ را در عقب پاس می‌دهید، احساس وحشت می‌کنم، چون اگر بازیکنان ما شروع به انجام این کار کنند، آن‌ها را له می‌کنند، کسی آن‌ها را در هوا می‌زند و دیگر این کار را تکرار نمی‌کنند!"

"شروع او کمی کند بود، اما وقتی راه افتاد، فوق‌العاده بود و همه او را دوست داشتند. به همین دلیل است که او را به عضویت افتخاری انجمن هواداران خود درآوردیم، زیرا افراد زیادی به این افتخار دست پیدا نمی‌کنند. بعد از اینکه او ما را ترک کرد، من و همسرم که عکاس باشگاه است، برای دیدن او و دادن گواهینامه‌های عضویت در انجمن به دیدار او رفتیم. به محل تمرین بلکبرن رفتیم و او بسیار فروتن و پسر فوق‌العاده‌ای بود. بهتر از او نمی‌شد کسی را پیدا کرد. او دوست داشت با پاس در عقب بازی را پیش ببرد، اما فکر می‌کنم سرمربی در آن زمان در سطح ما سعی می‌کرد این عادت را از سرش بیندازد!"

سطح ساوتپورت، لیگ دسته دو شمال، جایی است که هر ۲۴ باشگاه به دنبال این هستند که از روز غیرلیگی، که در روز شنبه ۲۳ مارس برگزار می‌شود و با تعطیلات بازی‌های ملی همزمان است، به بهترین شکل استفاده کنند تا به هواداران این امکان را بدهد تا از تیم محلی خود در لیگ غیرحرفه‌ای حمایت کنند.

راب توضیح داد: "میانگین حضور ما حدود ۹۰۰ یا ۱۰۰۰ نفر است، اما اگر خوب بازی کنیم و یک مسیر خوب در جام حذفی داشته باشیم، مثل آن روز در دربی، ۲۵۰۰ نفر آنجا بودند و در تمام عمرمان این تعداد هوادار را به یک بازی خارج از خانه نبرده بودیم." "فوق العاده بود.

"مردم سعی می‌کنند بگویند ما یک غول خفته‌ایم، اما اینطور نیست. ما در سال ۱۹۷۰ در لیگ فوتبال بودیم، در واقع آخرین تیمی هستیم که با سیستم قدیمی دوباره انتخاب نشدیم، بنابراین اکنون ۴۵ فصل است که در لیگ غیرحرفه‌ای هستیم. شهر واقعاً خواهان یک تیم فوتبال خوب است. این تیم فراز و نشیب زیادی دارد، اما اگر به جام حذفی راه پیدا کنیم، همیشه می‌دانیم که حمایت هواداران وجود دارد.

"افرادی مثل من هستند که از فصل ۱۹۷۱/۷۲ آن‌ها را تماشا می‌کنند و عاشق تک تک لحظاتش هستند، اما تعداد کمی از ما باقی مانده‌ایم که اینقدر مشتاق باشیم!"

پس از بیش از ۵۰ سال طرفداری از ساوتپورت، پیراهن امضا شده و قاب‌شده‌ی داوید رایا در میان معدود لباس‌هایی قرار دارد که با افتخار روی دیوار دفتر کار راب آویزان است.

''مدیر قبلی ما، لیام واتسون، یک شب تقدیرنامه داشت و آن پیراهن به او اهدا شد.'' راب گفت: ''من با لیام دوست‌های خیلی خوبی هستیم و او می‌دانست که من و همسرم چقدر داوید را تحسین می‌کنیم، بنابراین گفت که آن را به ما می‌دهد به جای اینکه در مزایده‌اش قرار دهد، که واقعاً لطف بزرگی بود. این پیراهن با افتخار اینجا آویزان است.''

راب تقریباً به اندازه‌ی این که داوید رایا، دروازه‌بان سابق ساوتپورت، ریشه‌های غیرحرفه‌ای خود را در بزرگترین صحنه‌ی فوتبال باشگاهی جهان به نمایش می‌گذارد، به او افتخار می‌کند.