نایجل وینتربرن

نایجل وینتربرن متولد 11 دسامبر 1963
 
او از سال 1981 تا 2003 عمدتاً به عنوان مدافع چپ بازی کرد. او بیشتر به خاطر ایفای نقش در کنار تونی آدامز، استیو بولد، مارتین کیون و لی دیکسون شناخته می‌شود و در دهه 1990 یک خط دفاعی مشهور برای آرسنال در لیگ برتر و فوتبال اروپا تشکیل می‌داد. او همچنین در لیگ برتر برای وستهم و در لیگ فوتبال برای ویمبلدون بازی کرد و همچنین با بیرمنگام و آکسفورد یونایتد قرارداد امضا کرد. او بین سال های 1989 تا 1993 دو بازی ملی برای انگلیس انجام داد. در طول فصل 2008/09، وینتربرن برای مدت کوتاهی بخشی از کادر مربیگری بلکبرن تحت هدایت پل اینس بود، اما توسط جانشین اینس، سم آلاردایس، از سمت خود برکنار شد.

بیرمنگام

وینتربرن در آرلی، وارویک شایر به دنیا آمد. او در ماه می 1980 در شهر بیرمنگام شاگرد شد و در سال 1981 بعد از بازی برای پسران مدرسه نونیتون حرفه‌ای شد. زمانی که در بیرمنگام بود، یک جام جوانان انگلیس را برد اما نتوانست به تیم اصلی راه پیدا کند، و پس از یک آزمایش ناموفق در آکسفورد یونایتد، با انتقالی آزاد در آگوست 1983 توسط دیو باست به ویمبلدون پیوست.

ویمبلدون

وینتربرن به ویمبلدون کمک کرد تا از دسته سه به دسته دو در فصل 1983/84 و از دسته دو به دسته یک در فصل 1985/86 صعود کند. در چهار فصل حضور در این باشگاه، وینتربرن تنها هفت بازی از 172 بازی لیگ را برای باشگاه از دست داد. او در چهار فصل متوالی به عنوان بهترین بازیکن سال باشگاه انتخاب شد و افتخارات زیر 21 سال انگلستان را به دست آورد.

آرسنال

در ماه می 1987 با 350 هزار پوند به آرسنال منتقل شد. سرمربی جورج گراهام به دنبال جایگزینی طولانی مدت برای کنی سانسوم بود. وینتربرن کار خود را در آرسنال در پست دفاع راست آغاز کرد، اقدامی اضطراری که گراهام پس از اینکه او در یافتن جانشین ارزشمندی برای ویو اندرسون ناموفق بود، از آن استفاده کرد. وینتربرن اولین بازی خود در لیگ را به عنوان بازیکن تعویضی مقابل ساوتهمپتون در 21 نوامبر 1987 انجام داد و در باقیمانده آن فصل در 17 بازی لیگ به میدان رفت.

اگرچه وینتربرن به شدت چپ پا بود، اما به بهترین شکل ممکن در نقش دفاع راست قرار گرفت و به سرعت در دو حادثه بحث برانگیز فصل اول خود درگیر شد. اولی، پس از از دست دادن پنالتی دیرهنگام مهاجم منچستریونایتد در جام حذفی در 20 فوریه 1988 در هایبری، او آشکارا برایان مک‌کلر را تشویق می‌کند. دومین حادثه در فینال جام اتحادیه در همان فصل رخ داد. با وجود عقب افتادن، آرسنال، در کمتر از 15 دقیقه مانده به پایان بازی در ومبلی با نتیجه 2-1 از لوتون تاون پیش بود که دیوید روکاسل پنالتی گرفت. مایکل توماس در تمام فصل پنالتی‌زن اول آرسنال بود، اما پس از ناکامی توماس در ضربات پنالتی و دو جانشین بعدی، این وینتربرن بود که پشت ضربه قرار گرفت. کسی که قبلاً هرگز برای آرسنال پنالتی نزده بود. او ضربه را در گوشه سمت راست قرار داد، اما اندی دیبل دروازه بان لوتون به درستی حدس زد و توپ را مهار کرد. لوتون که روحیه گرفته بود سپس در ده دقیقه پایانی دو گل به ثمر رساند و فینال را 3-2 برد.

سانسوم که به تیم ذخیره تنزل پیدا کرد، در دسامبر 1988 آرسنال را به مقصد نیوکاسل ترک کرد و در نتیجه وینتربرن به سمت دفاع چپ آشناتر خود روی آورد و بیش از یک دهه در آن ماند. او و همکارش لی دیکسون دو مدافع میانی فوق‌العاده به نام‌های کاپیتان تونی آدامز و دیوید اولری کهنه کار را در کنارشان می‌دیدند که در طول فصل 1989 استیو بولد به آنها پیوست. غالباً سرمربی هر پنج نفر را بازی می‌داد و آرسنال لیورپول را در آخرین بازی در آنفیلد برای قهرمانی در دسته اول برد، که اولین قهرمانی آرسنال از سال 1971 بود. موقعیت آرسنال به این معنی بود که آنها برای کسب عنوان قهرمانی باید حداقل با دو گل پیروز شوند. این پیروزی نقطه اوج فیلم Fever Pitch بود. در 17 می 1989، در بازی ماقبل آخر، تساوی 2-2 در خانه مقابل ویمبلدون، وینتربرن شاید بهترین گل دوران حرفه‌ای خود را به ثمر رساند و توپ را با پای راست کم استفاده خود از فاصله 25 یاردی به گوشه بالای دروازه رساند. با توجه به اینکه امتیاز و تفاضل گل آرسنال و لیورپول یکسان بود (آرسنال با تعداد گل های بیشتری قهرمان لیگ شد) تک تک گل های آرسنال در آن دوره در نهایت برای قهرمانی لیگ تعیین کننده بود، اما اگر آرسنال در آن روز شکست می‌خورد، بازی آنفیلد تاثیری در قهرمانی آرسنال نداشت.

وینتربرن در اواخر همان سال، 15 نوامبر 1989، اولین بازی خود را برای انگلیس انجام داد و در تساوی 0-0 مقابل ایتالیا به عنوان یار تعویضی وارد زمین شد. اگرچه بسیاری از رسانه‌ها و مدیر باشگاه، مرتباً از شایستگی‌های وینتربرن به عنوان مدافع چپ انگلیس تمجید می‌کردند، بابی رابسون، سرمربی تیم ملی، او را به عنوان سومین فرد در سمت چپ دفاع قرار داد. استوارت پیرس به عنوان گزینه اول به جام جهانی 1990 می‌رفت و تونی دوریگو به عنوان پشتیبان حضور داشت. تنها مصدومیت هر دو می‌توانست راهی برای وینتربرن باز کند و این اتفاق نیفتاد. با این حال، او برای تیم B حضور پیدا کرد. آرسنال سال 1990 را بدون جام به پایان رساند، اما سال بعد با تنها یک باخت، بار دیگر قهرمان لیگ شد. در جریان پیروزی 1-0 خارج از خانه مقابل منچستریونایتد، یک نزاع دسته جمعی رخ داد که با تکل وینتربرن روی دنیس اروین آغاز شد.

وینتربرن در نهایت جریمه شد و متعاقباً دو هفته دستمزد (به همراه 3 هم تیمی و سرمربی جورج گراهام) جریمه شد، زیرا آرسنال در یک نزاع مشابه مقابل نوریچ در سال 1989 شرکت کرده بود، اما علیرغم کسر دو امتیاز (یک امتیاز بیشتر از منچستریونایتد)، آرسنال به راحتی قهرمان لیگ شد.

دو سال بعد، وینتربرن در تیم آرسنال بود که در هر دو رقابت حذفی داخلی را پیروز شد و بدین ترتیب مجموعه مدال های داخلی خود را تکمیل کرد. آرسنال در هر دو فینال جام اتحادیه و جام حذفی شفیلد ونزدی را با نتیجه 2-1 شکست داد، دومی در یک بازی مجدد.

فرم وینتربرن باعث شد تا گراهام تیلور او را در تیم برای یک تورنمنت کوچک در ایالات متحده به بازی بگیرد که در آن انگلیس 2-0 مقابل ایالات متحده شکست خورد. وینتربرن به عنوان جانشین لی شارپ، در آخرین بازی مسابقه مقابل آلمان وارد زمین شد. این آخرین باری بود که او برای انگلیس بازی کرد. در سال 1994، آرسنال 1-0 پارما را شکست داد و جام برندگان جام اروپا را به دست آورد، اولین موفقیت آرسنال در قاره بعد از حدودا 25 سال.

آنها سال بعد چندان موفق نبودند زیرا دوباره به فینال رسیدند اما 2-1 توسط رئال ساراگوسا شکست خوردند. آرسن ونگر در پایان سال 1996 به آرسنال آمد و خودآگاهی و عادات غذایی جدیدی را به تیم آرسنال القا کرد. این به دفاع سالخورده اجازه داد (آدامز با 30 سال سن جوان‌ترین فرد بود) در سال‌های آخر دوران حرفه‌ای خود پیشرفت کرده و عمر بازیگری طولانی‌تری داشته باشند. آرسنال در سال 1998 موفق به کسب دوگانه لیگ برتر و جام حذفی شد.

در طول رقابت‌های لیگ، در سپتامبر 1997، مانند مقابل ویمبلدون در سال 1989، وینتربرن دوباره یک گل حیاتی از فاصله بیش از 25 یارد به ثمر رساند که به صورت کات‌دار به گوشهٔ بالای دروازه رفت، این بار با پای چپ مورد علاقه‌اش. گل برتری در دقیقه 89، در پیروزی 3-2 آرسنال مقابل چلسی خارج از خانه در استمفوردبریج، آرسنال را به رده دوم جدول رساند.

وینتربرن توسط هاوارد ویلکینسون، سرمربی موقت تیم انگلیس در بازی دوستانه مقابل فرانسه در سال 1999 دعوت شد، اما او از تیم اول ویلکینسون خارج شد - سیمن، آدامز، کیون و دیکسون همگی از ابتدا بازی را شروع کردند اما گریم لو ساکس به وینتربرن ترجیح داده شد. در فصل 1999/2000، آرسنال باز هم نتوانست فراتر از مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا پیشرفت کند و به همین دلیل در مرحله سوم وارد جام یوفا شد، جایی که آنها مقابل نانت مساوی شدند. در طول بازی اول، که آرسنال با نتیجه 3-0 پیروز شد، وینتربرن دوباره با یک ضربه به گوشه بالای دروازه، هر چند این بار از داخل محوطه جریمه گلزنی کرد. آرسنال به فینال جام یوفا رسید اما وینتربرن توسط سیلوینیو مدافع چپ برزیلی نیمکت نشین شد، اگرچه خود او نیز در عرض یک سال توسط اشلی کول نیمکت نشین شد.

وستهم

وینتربرن پس از 429 بازی در لیگ و 8 گل برای آرسنال در ژوئن 2000 با مبلغ 250 هزار پوند به وستهم پیوست. او 94 بازی در تمامی رقابت‌ها برای وستهم انجام داد و یک گل در برد 1-0 خارج از خانه مقابل لیدز در 18 نوامبر 2000 به ثمر رساند. او در سال 2003 بازنشسته شد و آخرین بازی او در 2 فوریه 2003 مقابل لیورپول بود.

حرفه بین المللی

اولین بازی کامل وینتربرن برای انگلیس در 15 نوامبر 1989 مقابل ایتالیا بود. او دومین و آخرین بازی خود را برای تیم ملی بزرگسالان تقریباً چهار سال بعد در 19 ژوئن 1993 مقابل آلمان انجام داد.

حرفه مربیگری

در 14 ژوئیه 2008، وینتربرن به عنوان مربی دفاعی به کادر پل اینس در بلکبرن پیوست. پس از اخراج اینس در دسامبر 2008، وینتربرن مازاد بر الزامات در نظر گرفته شد.

افتخارات:

آرسنال

لیگ انگلستان: 1988/89، 1990/91

لیگ برتر: 1997/98

جام حذفی: 1992/93، 1997/98

جام اتحادیه: 1992/93

کامیونیتی شیلد: 1991، 1998، 1999

جام صدمین سالگرد لیگ انگلستان: 1988

جام برندگان جام اروپا: 1993/94